สุนัขสายพันธุ์ แฮร์เรียร์ (Harrier) หนึ่งในกิจกรรมที่มนุษย์นิยมเอาสัตว์อย่างสุนัขเข้ามาช่วยงานเป็นอย่างมากก็คือการล่าสัตว์ เเละในโลกของสุนัขนั้นก็มีสุนัขมากมายหลากหลายสายพันธุ์ที่มีความสามารถสูงในการล่าสัตว์เเละถูกนำมาใช้งานตั้งเเต่อดีตเเล้ว โดยอย่าง
แฮร์เรียร์ ก็เป็นอีกหนึ่งสายพันธุ์ที่มีความสามารถสูงเเละสามารถนำมาใช้งานได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว นับว่าเป็นสุนัขอีกหนึ่งสายพันธุ์ที่มีความน่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง
โดยสำหรับสุนัขสายพันธุ์อย่าง
Harrier เเล้วเป็นสุนัขที่เต็มไปด้วยความน่าสนใจเเละเป็นสุนัขขนาดกลาง สมส่วน แข็งแรง ลำตัวมีขนสามสี ปัจจุบันมีจำนวนลดน้อยลง เนื่องจากสุนัขพันธุ์อิงลิช ฟอกซ์ฮาวนด์ ได้รับความนิยมมากกว่า เเต่ถึงอย่างนั้นพวกมันก็ยังคงได้รับการเลี้ยงดูอยู่ตามบ้านเรือนพอสมควร
ตามประวัติเเล้วกล่าวกันว่า
แฮร์เรียร์ นั้นถือกำเนิดขึ้นบนเกาะบริเตน ซึ่งเป็นที่ตั้งของประเทศอังกฤษในปัจจุบัน ราวๆ ปี ค.ศ.1260 โดยพวกมันเกิดจากการผสมพันธุ์ฟอกซ์ฮาวนด์ พันธุ์เกรย์ฮาวนด์ และพันธุ์ฟอกซ์ เทอร์เรียร์ มีการนำมาใช้งานในการล่ากระต่ายป่า ซึ่งก็สามารถสร้างผลงานได้ดีเป็นอย่างมาก จนเป็นที่นิยมของบรรดานายพรานในการเลี้ยงเอาไว้ ซึ่งพวกมันนั้นได้รับความนิยมมานานราว 500 ปีเลยทีเดียว เเละถึงเเม้ว่าปัจจุบันจะมีจำนวนลดลงเป็นอย่างมากก็ตาม เเต่ก็ยังคงได้รับความใส่ใจในการเลี้ยงจากกลุ่มคนที่ชื่นชอบพวกมันอยู่ดี
ส่วนทางด้านของลักษณะเเล้ว
Harrier นั้นมีช่วงชีวิตระหว่าง 10 ถึง 12 ปี โดยมีความสูงเฉลี่ยอยู่ที่ 46-56 เซนติเมตร เเละมีน้ำหนักเฉลี่ยประมาณ 22-27 กิโลกรัม โดยมีช่วงอกกว้างและลึก ส่วนหลังตรงได้ระนาบและแข็งแรง เเละมีกระดูกขาตรงและสมส่วน โดยมีเท้ากลมและงุ้มเข้าคล้ายเท้าแมว ส่วนทางด้านของสีขนนั้นก็มีทั้งสีขาว, สีดำและน้ำตาลแทน, สามสี, สีเลมอนและสีขาว, สีแดงและสีขาว โดยที่พวกมันนั้นมีลักษณะนิสัยที่โดดเด่นคือการมีนิสัยที่เป็นมิตรเเละเข้าสังคมเก่ง รวมทั้งมีความอ่อนหวานเเละกระฉับกระเฉงเป็นอย่างมากอีกด้วย
โดยที่ความนิยมในการเลี้ยงสุนัขสายพันธุ์อย่าง
แฮร์เรียร์ นั้นก็มีอย่างมากในดินเเดนของประเทศอังกฤษ เเต่ก็เป็นการเลี้ยงภายในกลุ่มที่ชื่นชอบซึ่งมีขนาดเล็กเท่านั้นเอง เเละพวกมันมีจำนวนที่น้อยลงอย่างมากเมื่อเทียบกับศตวรรษก่อน ส่วนความนิยมในการเลี้ยงในวงกว้างนั้นเเทบจะไม่เกิดขึ้นเลย เเละไม่เป็นที่รู้จักในประเทศอื่นๆ เลยรวมทั้งที่ประเทศไทย จึงเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้พวกมันไม่ได้รับความนิยมเลี้ยงในประเทศไทยแต่อย่างใด