เรียกได้ว่าเป็นอีกหนึ่งเรื่องราวที่ชาวเน็ตนั้นให้ความสนใจเป็นอย่างมากเมื่อผู้ใช้เฟสบุ๊กคุณ : Astina Dew ได้เผยเรื่องราวของเจ้าลุง เจ้าลุงเป็นแมวจรที่ไม่เคยมีบ้านอาศัยนอนที่โรงงานจนหนุ่มใจดีเก็บลุงมาเลี้ยงเอาไว้ ลุงเป็นแมวเจียมเนื้อเจียมตัวสุดๆเพราะรูดีกว่าใครว่าโรงงานไม่ใช่ที่สำหรับแมว แต่ผู้คนที่โรงงานรักและเอ็นดูลุงมาโดยตลอดนะ แต่ลุงทำได้เพียงนอนที่ป้อมยามและลานจอดรถ จนหนุ่มท่านนี้เล่าเรื่องราวของลุงลงในโลกออนไลน์
โดยเจ้าของโพสต์ได้เล่าว่า แมวจรที่เอากลับมาจากโรงงานจริงๆลุงแกอายุ15ปีแล้ว ลุงเป็นแมวแก่ที่ไม่มีใครอยากจะได้อยากจะเลี้ยง ลุงก็เหมือนจะรู้และเจียมเนื้อเจียมตัวอย่างมากเลยนะ เมื่อหัวค่ำลุงแกสิ้นใจคาอ้อมแขนของผมเลย ลุงชรามากแล้ว อาการเริ่มทนไม่ไหว จากแรกๆที่ไม่ค่อยกินอาหารมา 2-3 วัน กินน้อยมากๆ และเริ่มหลับนอนแบบเงียบๆซึมๆ
พอวันนี้กลับมา4ทุ่ม ก็เห็นลุงแกนอนที่เดิมแต่อ้าปากหายใจโรยรินเหมือนวิ่งมาเหนื่อยๆ เห็นอาการไม่ค่อยดีแล้วละ ก็เลยโทรหาคุณหมอว่ามีที่ไหนในระแวกนี้เปิดอยู่บ้าง ระหว่างนี้ก็เอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดคราบน้ำลายให้กับลุง อาการเหมือนขากรรไกรของลุงจะค้าง ระหวางที่เตรียมจะถอยรถอยู่นั่นเอง ลุงแกก็พยายามเหมือนจะลุกเดินเองแต่ไม่มีแรงล้มลงทุกครั้งไป ผมจึงเอาผ้ารองลุงไว้ เพื่อที่จะอุ้มขึ้นรถได้ทันที
แต่ลุงก็เกร็งตัวเหยียดขาทั้งมือทั้งเท้าขึ้นมา ทำให้ผมต้องวางลงในทันที เพื่อไปเอาตะกร้ามาใส่ลุงแทน ผมไปเอาตระกร้าวิ่งกลับมาหาลุง ภาพที่เห็นก็คือ ลุงนอนอ้าปากเกร็งและมีเสียงร้องออกมายาวๆ แล้วก็นิ่งไปเลย ระหว่างที่ยกขึ้นมาทั้งผ้าที่รองเขากระตุก 2 ครั้ง แล้วนิ่ง ไม่หายใจ
ผมพยายามกดปั๊มหัวใจให้ลุงบริเวณซี่โครงแล้ว แต่ก็ไม่เป็นผล มีแค่หูที่กระดิกมา 2-3 ทีจากกล้ามเนื้อที่เกร็ง แล้วทุกอย่างก็นิ่งสนิทไป ไม่ทันได้พาลุงไปหาหมอเลยครับ ลุงรอจนผมกลับมาที่บ้าน ไม่รู้ว่าเป็นอะไรแน่เพราะแม่บอกว่าตอนกลางวันยังขึ้นมานอนตักเหมือนทุกวันปกติเลยนะ ไม่รู้ว่าอาการของลุงไม่ดีตั้งแต่กี่โมงแล้วลุงเป็นแมวจรที่อาศัยอยู่แถวๆโรงงานที่ผมไปทำงานที่พนมสารคาม ทุกเช้าลุงจะมานั่งรอตรงที่ลานจอดรถเพื่อมาขออาหาร จนพนักงานทุกคนต่างรู้จักแกดี กินเสร็จต้องเล่นกับเขานิดนึงถึงจะไปได้ ไม่งั้นมีเสียงร้องด่าตามหลังมาแน่ๆ แต่ถ้าไปเกาพุงให้ไปเล่นกับเขาแป๊บนึง เขาก็จะไม่ร้องและเดินจากไปที่อื่น
ลุงเหมาแมวสาวๆไปหมดพื้นที่รอบโรงงานเลยนะ แมวตัวผู้ตัวอื่นมาลุงไฝว้ทุกตัว แต่ลุงฉลาดและค่อนข้างแสนรู้ เด็กๆพนักงานรักและเอ็นดูลุงทุกคนเลย แต่ด้วยโรงงานเป็นสถานที่ควบคุมระบบ GMP จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะมีสัตว์เลี้ยงตรงบริเวณดังกล่าว เหมือนลุงก็รู้ดี ลุงไม่เคยเดินเข้าใกล้อาคารโรงงานอีกเลยสักครั้ง ลุงจะอยู่บริเวณป้อมยามและถนนเท่านั้น ลานด้านหน้าและบริเวณที่จอดรถ
เมื่อผมย้ายกลับมาที่กรุงเทพ เกรงว่าจะไม่มีใครให้ลุงกินอีกแล้ว จึงเอาลุงกลับมาที่บ้านด้วย กว่าจะเข้ากับ เดอะแก๊งค์ที่บ้านได้ก็หลายอาทิตย์เลยแหละครับ เมื่อเขาจากไปวิธีที่เราจะทำใจได้ดี คือเราควรเก็บเขาในแบบที่เป็นความทรงจำที่ดี ไม่ใช่ความเศร้านะ แต่ถ้าเขาพูดได้เขาก็คงไม่อยากให้เราโศกเศร้าเช่นกัน ปิดตำนาน เจ้าที่ประจำโรงงาน
เรื่อง: แมวแก่เจียมตัวด้วยวัย15ปี กับบ้านหลังแรกสู่ความสุขในบั้นปลายสุดท้ายของชีวิต 986