เรียกได้ว่าเป็นอีกหนึ่งเรื่องราวที่ได้เผยแพร่จากผู้ใช้งานเฟสบุ๊กคุณ : Kanokpon Onjunprasert ได้เผยเรื่องราวหลังเธอนั้นได้ขี่รถนำอาหารไปให้สุนัขจรตามปกติเหมือนทุกวัน และเธอนั้นก็ได้พบเจอหมาน้อยที่ถูกทิ้งขาหลังลีบ นอนขดนอนหลบด้วยความกลัวเธอจึงตัดสินใจอุ้มขึ้นรถและพากลับบ้านไปอยู่ด้วยกัน



โดยเจ้าของโพสต์ได้ระบุข้อความเอาไว้ว่า เมื่อเย็นไปให้ข้าวลูก ๆ หมาจรเหมือนเช่นเคยเราแวะไปหาน้องขาลีบตรงจุดเดิม มองหา ร้องเรียกไม่มีวี่แววเลย ข้าวใส่ถุงวางไว้ให้ก็ไม่มีร่องรอยการกินเลยคงไม่เจอแล้ว เราเลยขี่รถออกเพื่อที่จะไปให้ข้าวจุดต่อไป ระหว่างขี่รถใจก็นึกห่วงลองหันไปมองหาอีกที เผื่อเจอน้อง



เราดีใจมาก ๆ และก็เจอจริง ๆ ด้วย น้องคงได้ยินเสียงรถจำเสียงรถได้ น้องออกจากทุ่งนาในซอยใกล้กับจุดที่น้องหายไป น้องออกมามองมาที่รถเรา เราหยุดรถและรีบเลี้ยวรถกลับไปหาน้อง แต่น้องกลัววิ่งหนีเร็วมาก ลองขี่ตามไปเรื่อย ๆ น้องวิ่งหนีเข้าสวนเป็นท้องร่อง เราหยุดรถและลองเดินตามไปเรื่อยๆ



แรกๆก็วิ่งหนี เราค่อยเดินยืนมือไปบอกกับน้องว่า หนูไม่ต้องกลัวนะลูก แม่ไม่ทำร้ายหนู มาหาแม่มาลูก น้องก็กลัวๆ กล้าๆค่อยๆเดินหมอบมาหาเรา เราอุ้มน้องมาที่รถใส่ปลอกคอและใช้เชือกผูกกับเหล็กไว้ ผูกแบบสั้นกันน้องกระโดด เหมือนเขาไม่ดื้อ ไม่ดิ้นเลย ตัวน้องผอมมาก ไม่รู้อดข้าวมากี่วันแล้ว



ก่อนหน้าฝนตกหนักทุกวันน่าสงสารน้องคงจะนอนขดตัวตากฝนอยู่ในหญ้าในนาข้าว ไหนจะยุงกัด ไหนจะสัตว์ร้ายอีก ขาหลังน้องลีบแต่เดินได้ พอมาถึงบ้านจับน้องนอนในกรงใกล้ ๆ กับพี่ของเขา เราเห็นภาพที่น่าประทับใจพี่น้องเขาจำกันได้ พี่เดินออกจากกรงไปหาน้องพร้อมกับกระดิกหางเหมือนดีใจที่ได้เจอน้อง



เราเองต้องรับเลี้ยงอีก 1 ชีวิตจะปล่อยไว้อย่างไงไม่มีบ้านคน มีแต่ป่านาข้าว มีแต่หมาเจ้าถิ่นปล่อยไว้เดี๋ยววก็โดนกัดอีก 2 ชีวิตที่ถูกทิ้งไร้ความเมตตาปราณี เขาทิ้งหนูไม่เป็น แม่จะช่วยหนูเอง ตอนนี้พี่กับน้องเขาได้ชีวิตใหม่ มีแม่ที่ใจดีมาก หนูลืมเรื่องร้าย ๆ ต่อจากนี้ชีวิตหนูจะพบเจอกับความสุข และความอบอุ่นตลอดไปนะลูกนะ..,พี่ชื่อ ถุงเงิน น้องชื่อ ถุงทองค่ะ